عملیات طوفان صحرا (DESERT STORM)
عملیات طوفان صحرا
آماری از جنگ سال 1991 (خلیج فارس)
16 ژانویه تا 3 مارس 1991
این عین ترجمهی مطلبی است در مورد جنگ خلیجفارس از قول یك خبرنگار نظامی آمریكا.
دلیل اشغال كویت توسط عراق به زمان قبل یعنی جنگ ایران و عراق باز میگردد. عربستان سعودی و كویت منابع مالی عراق در جنگ با ایران را تامین كردند. پس از اتمام جنگ، عراق با انبوهی از بدهی باقی ماند كه از پس دادن آن خودداری میورزید. صدام كویت را متهم به پائین آوردن قیمت نفت و برداشت بیوریهی نفت از منطقهی بیطرف كرد. لشگر عراق در نزدیكی مرز كویت مجهز و آمادهی نبرد شد و وضع هر لحظه وخیمتر میشد. صدام در تاریخ 2 آگوست 1990 دستور تهاجم به كویت و عبور از مرز را صادر كرد.
(در آن زمان) عراق چهارمین ارتش بزرگ دنیا را داشت و به راحتی میتوانست هرگونه مقاومتی را در كویت درهم بشكند. صدام (ظرف 5 ساعت) كویت را اشغال كرد و آن را یكی از استانهای عراق نامید.
سازمان ملل متحد این تهاجم و اشغال را محكوم كرد. صدام اشتباه دیگری نیز مرتكب شد: وی سپاه عراق را به نزدیكی مرز عربستان گسیل داشت. شاه فهد (پادشاه وقت عربستان) از ترس صدام، نیروهای نظامی آمریكایی را به كشورش دعوت كرد. صدام كه از حمایت های بیدریغ آمریكا در زمان جنگ با ایران بهرهمند شده بود این بار نیز خیال میكرد آمریكا خود را گرفتار اشغال كویت نخواهد كرد.
نقشه ی جنگ: http://www.rand.org/multi/gulfwar/images/summarylarge.jpg
(48 ساعت قبل از حمله به كویت، صدام این موضوع را به اطلاع سفیر آمریكا در بغداد رسانده بود و خانم سفیر اظهار داشته بود كه آمریكا در مناقشات منطقهای دخالت نخواهد كرد!)
صدام به طرز اغراق آمیز از كیسههای جسدی سخن میگفت كه به منزلشان باز میگردند و مدام از ایجاد ویتنامی دیگر برای نیروهای آمریكایی سخن میگفت.
در این میان آمریكا مشغول ایجاد ائتلاف جهانی برای بیرون راندن نیروهای عراقی از كویت بود. آمریكا از اینكه حتا سوریه و افغانستان هم به این ائتلاف پیوسته بودند شگفت زده شده بود.
روز 15 ژانویه ی 1991 قطعنامه ی شماره ی 678 ، آخرین فرصت برای عراق، جهت عقب نشینی، از طرف سازمان ملل ارائه شد. تنها چند ساعت بعد نیروهای ائتلاف، جنگ را آغاز و كویت را آزاد كردند.
نیروهای عراقی
سرفرماندهی: صدام حسین
ارتش عراق:
5500 دستگاه تانك؛ شامل: 1600 دستگاه T-55 ، 500 دستگاه خودرو زرهی نوع 59، 900 دستگاه خودرو زرهی نوع62، 1500 دستگاه T-62 ، 1000 دستگاه T-72 ، 1000 دستگاه نفربر زرهی، 1100 دستگاه خودرو شناسایی (نظیر جیپ)، 6000 دستگاه خودرو زرهی سبك، 2800 عراده توپ سنگین، 500 عراده توپ خودكششی، 200 دستگاه موشك انداز كاتیوشا.
نیروی هوایی عراق:
بمب افكن: 24 فروند سوخوی24، 8 فروند توپالف22، 8 فروند توپالف16، 4 فروند H-6
شكاریبمبافكن:
70 فروند میگ 23
64 فروند میراژ F-1
45 فروند سوخوی 20
30 فروند سوخوی 25
شكاری رهگیر:
40 فروند J-6
150 فروند میگ 21
40 فروند میراژ F-1
10 فروند میگ 25
24 فروند میگ 29
60 فروند هواپیمای ترابری (نظیر ایلوشین 76)
600 آشیانهی ضد بمب هواپیما
(ساخت چین)بمب افکن سنگین H-6
نیروی دفاع هوایی عراق:
160 لانچر موشك سام2
140 لانچر موشك سام3
100 لانچر موشك رولند
300 لانچر موشك سام6 و سام8
10000 دستگاه آتشبار ضدهوایی
عراق (در آن زمان) چهارمین ارتش و نیروی هوایی بزرگ دنیا را داشت. نیروهای نظامی عراق كارآزموده بودند و تجربیات فراوانی از جنگ با ایران داشتند. بهترین نیروهای عراق، گارد ریاست جمهوری صدام بودند. آنها بهترین تجهیزات نظامی را داشتند، كاملترین آموزشها را دیده بودند و بالاترین میزان وفاداری به صدام را داشتند. تنها نقطة ضعف عراق، یك نیروی دریایی قوی بود. نیروی دریایی عراق در جنگ با نیروی دریایی قدرتمند ایران، در همان اوایل جنگ (با ایران)، به طور كامل نابود شده بود. صدام میدانست كه بهترین تجهیزات نظامیاش، تانكها و توپخانههای سنگیناش هستند. نیروی هوایی عراق شامل جدیدترین جنگندههای روسی به همراه خلبانانی بود كه به وسیلهی روسها آموزش دیده بودند. این بود كه صدام خیال میكرد برتری بالایی نسبت به نیروهای نظامی آمریكایی دارد. صدام بر این باور بود كه افكار عمومی (آمریكا) از جنگی پشتیبانی نمیكنند كه امكان تبدیل آن به ویتنامی دیگر برای ایالات متحده باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر